Champ

Om wat meer zicht te krijgen op hetgeen ik aan het doen ben, wilde ik graag met iemand praten die me dat zowel wetenschappelijk als ervaringsdeskundig kon uitleggen, iemand die ik ongelooflijk dankbaar ben omdat zijn tijd onvoorstelbaar kostbaar is:

Professor Harm Kuipers, hoogleraar Sport, Bewegen en Gezondheid, tevens oud-wereldkampioen langebaanschaatsen.

Hij verklaart wat er met me gebeurt, en hoe daar een vertaalslag naar het bedrijfsleven, relaties, studies en andere persoonlijke doelen van te maken is. Ik leg me langs zijn meetlat.

Waar ik iemand heb die me telkens een stukje verder dwingt dan ikzelf dacht te kunnen, deed Harm dat bij zichzelf – hij was zijn eigen coach, en combineerde zijn sportcarrière daarbij nog eens met een studie geneeskunde.

Iets wat ik bewonderenswaardig vind. Om jezelf zo te kunnen pushen getuigt van een enorme wilskracht. Dat, zo blijkt maar weer eens,is de crux van het hele verhaal. 

Zijn uitleg:

-         Elke prestatie die je wil bereiken bestaat, op een 100 procentschaal, voor 70% uit aanleg ( “talent”) en voor 30%  uit training.

-         Die aanleg kan bestaan uit bouw, karakter, mentaliteit of IQ.

-         100% is topsport, maar iemand  met een aanleg van bijvoorbeeld 30% kan zijn doel door te trainen ( of studeren, of werken) ook weer met 30% verhogen. Als je je persoonlijke top maar haalt.

“Het verschil echter, tussen winnaars en verliezers, tussen doorzetters en voortijdige afhakers, is een kleine 1% van dit alles.

Dat is het vermogen om, op het moment dat het ertoe doet, je mentale PK’s te voorschijn te halen. De wil te vinden door pijn heen te gaan en boven jezelf uit te stijgen.

Dit kun je filosofisch, wetenschappelijk of zelfs religieus uitleggen, maar voor alles wat je heel erg graag wil, zul je verdomde hard je best moeten doen. Gemakkelijk bestaat niet.En ja, dat kost bloed, zweet, en tranen.”

Ik zie ook wel eens mensen die echt tegenslag na tegenslag krijgen. Daar snap ik het wel van dat ze het niet meer op kunnen brengen.

“Gebrek aan doorzettingsvermogen kun je niet zomaar terugvoeren op een slechte jeugd, of op wat deuken die je hebt opgelopen. Want waarom gooit de een het bijltje er bij neer, en waarom spoort het een ander juist aan iets van zijn leven te maken? Ik geloof dat dat in aanleg aanwezig moet zijn. Dat zijn die mentale PK’s. Je moet ze alleen tevoorschijn weten te halen op het juiste moment. En daar heeft de een meer aanleg, talent dus, voor dan de ander.”

Ik vraag of dat te maken heeft met hoe je aankijkt tegen mislukkingen, met mijn eigen crash in het achterhoofd.

“Dat was geen mislukking! Je bent eerst moegemaakt door een man van twee meter breed, veel sterker dan jij. Heb je alles gegeven wat in je zat?  Dat is wat telt. In 1974 werd ik tweede tijdens het wereldkampioenschap. Ik wist dat ik moest schaatsen tegen iemand die op die afstand veel beter en sterker dan ik was, en dat het heel, heel zwaar zou worden. Het enige wat ik kon proberen was zo dicht mogelijk bij hem in de buurt te blijven schaatsen, voor zo lang als ik kon. Dat heb ik niet tot op het laatst volgehouden, ik zag niks meer, het was zwart voor m’n ogen. Mijn hoofd bonkte, alsof het uit elkaar kon springen. Uiteindelijk werd ik tweede, maar dat telde voor mij meer als de eerste plaats het jaar erop, omdat het mijn meest zwaar bevochten finish was. Ik was leeg, en meer had ik niet kunnen geven. Maar ik had een persoonlijke grens verlegd, mezelf overwonnen. Daarna voelt alles anders als dat punt. Put juist kracht uit tegenslag en verlies.Vanuit daar bouw je op.”

Ik denk de bedoeling te begrijpen van de training, de gedachte erachter. Mijn mentale PK, mijn nitrobutton is ingebouwd.

“Nee, die had je al. Je leert 'm nu te bedienen.Ieder mens is vanuit de oertijd geconditioneerd op overlevingsdrang, survival of the fittest. Daarbij draait alles voortdurend om keuzes maken, op het juiste moment. Vecht je, of vlucht je? Dit kun je ook zien als vluchten voor jezelf, of het gevecht aangaan met jezelf om verder te komen, dingen te bereiken. Studeer ik, of ga ik op stap? Zelfdiscipline. Je had het zwaar, maar je gaat toch door? Ook dat zijn keuzes. Leer daarvan.”

Van een wereldkampioen beschouw ik dat als een compliment. Maar dan moet je ook echt in jezelf en je keuzes blijven geloven, niet altijd gemakkelijk.

“ Iedereen twijfelt wel eens, maar dat geloof is belangrijk.Toen ik voor het eerst tegen de “grote jongens”moest rijden leidde mijn gebrek aan zelfvertrouwen er wel eens toe dat ik mentaal al verslagen was, terwijl ik nog moest rijden- het Calimero effect. Toen ik me dat realiseerde kon ik me  mezelf toespreken als ik het gevoel van slappe benen had: normaal heb je dat ook niet, dus het is inbeelding en je kan het. “

Het geloven in zichzelf, de veerkracht om tegenslag tot winst om te draaien en zijn  PK’s gebruikt Harm nu harder dan ooit; hij is sinds 2010 gediagnosticeerd met prostaatkanker, en sinds eind 2011 ook met slokdarmkanker. De tijd die hij nog heeft besteedt hij aan sportvliegen,-  "het gevoel van vrijheid"- en het helpen van andere mensen.

Ik vind het bijzonder dat ik daar heel even een van heb mogen zijn.

Dank je wel Harm, you’re a true champion.

Een voorbeeld, en een enorme inspiratie.