Baksteen

Het deksel is van de put.

Het lijkt wel alsof ik, door alles opnieuw onder ogen te zien, sommige ghosts of christmases past opgeroepen heb om nog eens te komen spoken.

Maar dan in levende lijve. Niet fijn.

Want nu komt het moeilijkste stuk; toepassen wat ik de afgelopen tijd geleerd heb.

Ik geloof wel in een wet van aantrekkingskracht- als je wat extra kracht nodig hebt, komen er vanzelf mensen op je pad die je daarbij helpen.  Zoals in Eat, Pray, Love. Maar dan anders.

Ik schrob geen tempelvloeren, als er al een God bestaat heeft ie het verstand gehad om in te zien dat dat een kansloze missie bij mij was geweest. Ik zou óf in slaap gevallen zijn, óf een herstructureringsaanpak op touw hebben gezet om dat gemediteer wat vlotter te laten verlopen. Geduld is een schone zaak, maar niet de mijne. Ik ben meer van de snelle imprint, en later een update’tje hier en daar.

Ik vind geen zin in zinloosheid, maar heb wel een stuk zachtheid hervonden door iets hards te gaan doen. Een stuk vrouwelijkheid terug door iets mannelijks te ondernemen.

Wat zich thuis ook weer terugvertaalt, tot groot genoegen.

Geen monniken dus op mijn dak, wel het iets grovere werk.

Uitgaande van die wet van aantrekkingskracht, er is een gezegde dat luidt: het universum gooit eerst kiezelsteentjes, om je aandacht te trekken. En als je niet wil luisteren krijg je een baksteen op je kop.

Daar geloof ik ook in. Want wat krijg ik?  Een bloody big baksteen.

Gabriel is meer een soort Drentse kei.

Een die letterlijk en figuurlijk zo over me heen gaat dat ik wel moet luisteren, want voor minder doe ik het niet. Dan stoom ik gewoon door.

Een die telkens als ik denk dat ik het helemaal doorheb, laat zien dat ik nog steeds met één vinger naar beneden te duwen ben.

En zo al mijn zwakke plekken blootlegt.

Ik heb de halve tijd geen flauw idee wat nu de bedoeling is. Niet weten wat je te wachten staat is best lastig.

Een lesje in nederigheid. Geen onderworpenheid, dat is iets anders. Wat het wel is: niet laten leiden door mijn ego maar door mijn kern.

Krachtiger worden door zachtheid niet weg te stoppen.

Niet overschreeuwen, maar nadenken. Als de druk en het gewicht op sommige plekken te groot worden, adem. En denk na.

Hou spanning niet vast, laat het los.

Dat hou ik mezelf nu maar voor.

Adem, Daan, ontspan. Denk na, en vertrouw op jezelf.






www.g-safe.eu
Facebook.com; Michel Vanderhoven Photography